foundation spacer

اسپیسر پلاستیکی بتن در فونداسیون برای بتن ریزی فوندانسیون (هارد اسپیسر و سوپر استرانگ ) مورد استفاده قرار میگیرد . اسپیسر  هارد در بتن ریزی فوندانسیون ها و سوپر استرانگ با مقاومت بالاتر برای بتن ریزی سازه های دریایی استفاده می شود. 

Heavy Duty Rebar Clip Chair , اسپیسر هارد , اسپیسر فونداسیون , اسپیسر شبکه سنگین , اسپیسر پلاستیکی شبکه سنگین میلگرد

فونداسیون قسمتی از سازه است که معمولا پایین تر از سطح زمین قرار می گیرد و نیرو های وارده به سازه را به خاک یا بستر سنگی منتقل می کند.شالوده ها در حالت کلی به دو بخش فونداسوین دیوار و ستون تقسیم بندی میشوند.شالوده دیوار،یک نوار از بتن مسلّح با عرضی بزرگتر از عرض دیوار  میباشد(شالوده نواری). شالوده ستون معمولاً به صورت منفرد یا مرکب است.شالوده مرکب برای انتقال بار دو یا چند ستون ساخته می شود و در زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که 

  فاصله دو فونداسیون منفرد کمتر باشد و سیستم میلگرد گذاری در اینگونه فونداسیون ها به صورت تحتانی و فوقانی میباشد در صورتی که زمین مقاومت کافی داشته باشد و نیز در پروژه های کوچک معمولاً از پی های منفرد و مرکب استفاده می شود ولی در پروژه های بزرگ و در مواقعی که زمین مقاومت کافی ندارد از شالوده های گسترده (رادیه) استفاده می شود.شالوده های گسترده (رادیه) عبارتند از، یک صفحه ی بتن مسلّح یکپارچه که در تمام سطح زمین زیر ساختمان گسترده شده و تمامی ستون ها بر روی آن قرار می گیرد.

قـالـب بـنـدی فونداسیون و شمع بندی :

قـالـب بندی یکی از قسمت های اجرایی بسیار دشوار و پر هزینه در سازه های بتن آرمه است. هدف از قالب بندی شکل دادن بتن به ابعاد و حجم دلخواه، مطابق نقشه اجرایی سازه است.

قـالـب بندی معمولاً بـه سه صورت فلزی، بتنی و آجری صورت می گیرد.البته هزینه قالب های فلزی نسبتا زیاد می باشد.در صورت استفاده از قالب های چوبی باید پشت بند ها و مهار ها از مقاومت کافی برخوردار باشند تا در اثر بارهای مرده و زنده توان باربری خود را از دست ندهند.

علت استفاده از فولاد در بتن :

بتن به تنهایی در مقابل نیروی فشاری مقاومت قابل ملاحظه ای دارد ولی در مقابل نیرو های کششی مقاومت چندانی ندارد، به عبارتی مقاومت بتن در مقابل کشش حدود یک دهم مقاومتِ آن در مقابل فشار است که البته در محاسبات اعمال نمی شود و مقاومت بتن در مقابل کشش، صفر در نظر گرفته می شود. از این رو درون اعضای بتنی میلگرد قرار می دهند و آن را اصطلاحاً مسلح می کنند. بتن در اثر سخت شدن، چسبندگی قابل ملاحظه ای با آرماتور فولادی پیدا می کند. هنگامی که به یک عضو بتنی باری وارد می شود، این چسبندگی سبب می شود که هر دو ماده ی فولاد و بتن با هم تغییر شکل دهند. بنابراین اعضای بتنی را با قرار دادن فولاد در آن ها تقویت می کنند و بدین ترتیب جسم مرکبی حاصل می شود که به آن بتن آرمه یا بتن مسلّح می گویند. بنابراین ایده ی اصلی در ایجاد بتن مسلح، استفاده از بتن برای تحمل نیروی فشاری و فولاد که معمولاً آرماتور یا میلگرد نامیده می شود ، برای تحمل نیروی کششی است. البته سایر اعضای بتنی نظیر ستون ها نیز که تحت نیروهای فشاری هستند، با میلگردهای فولادی مسلح می کنند. وجود میلگرد در چنین اعضایی سبب افزایش مقاومت می گردد، زیرا فولاد علاوه بر کشش، در فشار نیز مقاومت بالایی دارد.